İ'lem eyyühe'l-aziz! (Ey aziz dostum, bil ki;)
Aklı başında olan insan, ne dünya umurundan (işlerinden) kazandığına mesrur (mutlu) ve ne de kaybettiği şeye mahzun olmaz.
Zira dünya durmuyor, gidiyor. İnsan da beraber gidiyor. Sen de yolcusun.
Bak, ihtiyarlık şafağı, kulakların üstünde tulû etmiştir (görünmüş). Başının yarısından fazlası beyaz kefene sarılmış.
Vücudunda tavattun etmeye (yerleşmeye) niyet eden hastalıklar, ölümün keşif kollarıdır.
Maahaza, ebedî ömrün önündedir. O ömr-ü bâkide göreceğin rahat ve lezzet, ancak bu fâni ömürde sa'y ve çalışmalarına bağlıdır.
Senin o ömr-ü bâkiden hiç haberin yok. Ölüm sekeratı (can çekişme) uyandırmadan evvel uyan!
Bediüzzaman Said Nursi
Mesnevî-i Nuriye'den, Habbe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder